Voor veel onder ons is het nieuwe voetbalseizoen reeds begonnen of zal het zeker in de komende weken opnieuw van start gaan. We moeten er ons echter van bewust zijn dat de minder hoge intensiteit van trainingen en geen wedstrijden in het nieuwe seizoen wel eens een rol van betekenis kunnen gaan spelen in de blessureleed van veel spelers.
Een blessure oplopen is nooit leuk, maar als keeper zijn er vaak toch nog enkele extra nadelen aan verbonden dan dat je als veldspelers met een blessure te maken zou krijgen. Elke doelman kent de zin “never change a winning team” en ziet deze al voorbij flitsen bij de vaststelling wanneer een langere tijd revalidatie nodig zal zijn.
Daarom is een goede mentale begeleiding van ouders, partner en van jezelf van een enorm belang. We sommen hieronder enkele mogelijkheden op die je als doelman kan waarnemen wanneer je langs de kant moet toekijken hoe je teamgenoten het beste van zichzelf geven om de overwinning binnen te halen.
Hoewel de positie van keeper toch al vrij eenzaam kan zijn, kan een blessure leiden tot gevoelens van isolatie omdat je niet langer betrokken bent bij teamactiviteiten.
Er kan een ongewenst gevoel van afgunst ontstaan ten opzichte van de speler die jouw plaats heeft ingenomen als je geblesseerd bent geraakt. Afgunst is een ongemakkelijke emotie en gaat vaak gepaard met schaamte of schuldgevoel. Geblesseerde sporters moeten weten dat afgunst een deel van hun ervaring kan zijn, vooral wanneer een blessure ernstig en langdurig is.
Sommige studies wijzen zelfs op symptomen van posttraumatische stress na een blessure (O’Connor Sr., 2011). De angst om niet opnieuw geblesseerd te raken kan ook leiden tot het overdrijven van revalidatie oefeningen, waardoor het herstelproces juist wordt belemmerd.
Gekoppeld aan de angst van hierboven, kunnen keepers bang zijn dat ze niet terugkeren naar hetzelfde niveau van voor de blessure. Als dit gebeurt, kan de keeper zich afvragen of het het harde werk en de strijd waard is om weer voor de eerste plaats te strijden. Je wil toch opnieuw die nummer 1 worden niet? Dus dan mag je er ook niet aan twijfelen dat je opnieuw hetzelfde niveau kan halen en misschien zelfs sterker kan uitkomen dan je ooit bent geweest.
Geblesseerde keepers voelen zich vaak kwetsbaar nadat ze geblesseerd zijn geraakt. Dit kan een invloed hebben op de technieken die je gebruikt voor het keepen. Weet je dat je altijd geblesseerd kan raken, maar wanneer de dokter je opnieuw groen licht geven om te sporten ze ook wel 100% zeker zijn dat je volledig gerevalideerd bent.
Als iemands bron van plezier wordt weggenomen door een blessure, is het niet verwonderlijk dat de stemming wordt beïnvloed.
Eigenwaarde is vaak gerelateerd aan de identiteit die je op het veld hebt. Een goede keeper is een leider, zelfverzekerd en een belangrijk onderdeel van het team. Deze identiteit kan door een blessure op de proef worden gesteld.
In sommige gevallen, wanneer een keeper onder grote druk en spanning heeft gestaan om te presteren, kan het gedwongen nemen van een pauze vanwege een blessure een onverwacht gevoel van opluchting en zelfs vreugde geven, zelfs als men zich daar niet van bewust is. De opluchting kan echter een bron van conflicten zijn voor de keeper, en hij/zij is misschien niet in staat om er gewoon van te genieten. Integendeel, hij/zij kan zich schuldig voelen over het hebben van dergelijke gevoelens en proberen deze te verbergen voor anderen, met name coaches en teamgenoten. Zoals een auteur het formuleert, kan een blessure “fungeren als een ‘eervol ontslag’ voor [sporters] die een excuus zoeken om hun sport te verlaten” (Peterson, 2009, p. 230).
Visualiseren dat iemands lichaam geneest en zichzelf terugziet op het speelveld.
Het opschrijven van emotionele inhoud gerelateerd aan iemands blessure. Als je dit consequent en toegewijd doet, kan dit een nuttige manier zijn om met de vele emoties om te gaan die je ervaart als je geblesseerd bent. Het kan voor de sporter ook een grote hulpbron zijn in de toekomst, mocht zich een nieuwe tegenslag voordoen, omdat het kan dienen als een herinnering aan hoe hij/zij zich door moeilijke tijden heen heeft geslagen.
Net als bij de reguliere training kan het stellen en bijhouden van doelen bij blessures een gunstige strategie zijn. Doelen moeten redelijk en realistisch zijn en zowel een lange- als een kortetermijnvisie bevatten, zodat de vooruitgang voortdurend kan worden gevolgd. Flexibiliteit met doelen en het bereiken ervan is vooral belangrijk bij blessures, omdat de voortgang van de revalidatie vaak onvoorspelbaar is.
Het herkennen van sommige gevoelens zoals hierboven omschreven en ze erkennen is belangrijk. Deze gevoelens negeren en proberen afgeleid te worden van het onder ogen zien van deze realiteiten is niet heilzaam. (O’Connor Sr., 2011).
In veel gevallen kan het werken met een psycholoog nuttig zijn wanneer men geblesseerd is en de emotionele vertakkingen aanzienlijk zijn. Steun van coaches, ouders of partner is ook cruciaal, maar er zijn momenten dat een coach of familielid te dicht bij de situatie staat en hulp van buitenaf gerechtvaardigd is en hoogstwaarschijnlijk zal helpen.
Als het je lukt om toeschouwer of coach te worden voor teamgenoten tijdens je vrije tijd, is dat soms een goede manier om betrokken te blijven. Het kan echter afhankelijk van je emotionele waarde soms te moeilijk zijn. Het is ook belangrijk om andere activiteiten te ondernemen en sociaal te zijn met niet-atleten. Met andere woorden probeer uw sociale contacten aan te spreken om eens met niet voetbal bezig te zijn en je horizonten te verleggen het is immers dan de ideale moment om dit in te plannen.